İnsanlığın yaradılış gayesindeki yegane sebep olan yaradanı bulmak ve ona iman etmek olan düstur; bizlerin yaşama sebebindeki biricik nedendir. Bu biricik neden, Hz. Muhammed (As.) efendimizin elçisi olduğu Kur`an`ı Kerim ile bir sonuca bağlanmışsa da kendi  benliğini inkar edenlerce yaratılmışlığın acziyeti kabullenilememiş, ancak yaratılmışlıktaki en şeytani duygu olan “ben” nefsi kabullenilerek Allah(Cc.)`ın nuru gizlenilmeye çalışılmıştır. Varlığın delili olan birliği inkar edenler; her ne kadar Allah’ın nûrunu ağızlarıyla söndürmek isteseler de Allah nûrunu mutlaka tamamlayacaktır. Ki, bunu kendi dilleri ve elleriyle örtmeye çalıştıkları İncil`in nuru ile görüp yaşayacaklardır. İşte, bu eser de Uğur Bostan Bey tarafından Allah`ın nuru ele alınarak kaleme alınmış;gizlenilmeye çalışılan, tahrif edilen Kutsal Kitap`ta dahi bu gerçeğin nasıl yer aldığı anlatılmaya çalışılmıştır. Eser; iki kaynak üzerine temellendirilmiş ve tüm genel geçer savların ne derece geçersiz olduğu ispatlanmaya çalışılmıştır. Bunun için eserin ilk bölümünde İncil`in yeryüzüne inişiyle beraber tahrif edilmesindeki süre ve  çelişkiler anlatılmış, akabinde ikinci bölümde ise İncil`in tüm tahriflere rağmen Allah`ın nurunun bu Kutsal Kitap`ta yer almasındaki ipuçlarına ve karşılaştırmalı örneklerine değinilmiştir.