Dipsiz kuyularda çırpınıp duruyorum;

Sineme görünmez oklar saplanıyor.

Evlere misafir olan çocuktum;

Yolcu edilecektim sabaha mutlaka,

Olamadım hiçbir kadının sahibi.

Seninle en ücra köşelere gelirim diyenler de;

Terk ettiler ilk kızgınlıklarında.

Darılmayı beceremedim şu fani ömrümde;

İçimdeki yangın sıçramadı kimsenin bahçesine.

Gönlüm açık denizler gibiydi,

Köpek balıkları bile misafirim oldu mecbur kaldıklarında.

Dayanıklılık testlerine tutulan büyük banka değildim amma;

Çile rüzgârına kapılan dalsız yaprak oldum yaşamım boyunca.

Elbet bir gün sevecek bir kadın,

Sevecek beni umarsızca,

Masaya hiçbir zaman iki kadınla oturan adam olamasam da…